" صفر مطلق "

کمال‌گرایی مطلق یه ویژگی مزخرفه. فقط باعث می‌شه هیچ‌وقت از هیچ‌چیز و هیچ شرایطی لذت نبری. چون این دنیا خیلی خیلی ناقصه. هیچ‌وقت هیچی تو این دنیا 100٪ خوب و درست و عالی نمی‌شه. همیشه یه جای کار می‌لنگه. و این کمال‌گرا بودن تو همچین دنیای ناقصی٬ فقط آزار دهنده است. اینکه اگه می‌خواد بشه هشتاد اصلاً نشه. یا صد یا صفر. قید خیلی چیزا رو می‌زنی چون فقط صد رو می‌خوای و وقتی قراره بهش نرسی پس صفر با هشتاد فرقی نداره. یا اینکه فکر کنی اگه کاری رو انجام بدم و صد نشه چی؟ یا بدونی که صد نمی‌شه٬ پس بی‌خیالش بشی. تو این دنیا هیچ‌وقت نمی‌شه که همه چی سر جای خودش باشه و درست و بی‌نقص و حساب شده پیش بره. حتی اگه همه چیز رو سنجیده باشی٬ ممکنه هزار و یک اتفاق از پیش تعیین نشده پیش بیاد؛ چه برسه به اینکه ندونی و بخوای بری جلو. باعث می‌شه بیش از حد به جزئیات توجه کنی. و معلومه که تو این دنیا شاید هیچ چیزی وجود نداشته باشه که 100٪ کامل باشه. ولی تو با دقت بیش از حد به جزئیات٬ ایرادها و کم‌وکاستی‌های هر چیزی رو پیدا می‌کنی؛ اون‌وقته که به دلت نمی‌شینه. اون‌وقته که می‌بینی هیچ چیز تو این دنیای ناقص کامل نمی‌شه. اینکه به سمت بهترین‌ها حرکت کنی عالیه! ولی اینکه فقط و فقط همون بهترین برات تعریف شده باشه نه. همه چی در بهترین حالت خودش باشه؟! همه چی بدون عیب باشه؟! همه چی سر جای خودش باشه؟! نمی‌شه. بعد می‌رسی به همون صفر مطلق.

موضوعات مرتبط: نوشته‌های خودم آسمون ابری من......