" تو اگه بارون من باشی، چشمام دنبال هیچ رنگین کمونی نمی گرده... "

یه وبلاگنویسی توی بلاگفا نوشته بود که از بچگی وقتی همزمان هم بارون می باره و هم خورشید تو آسمون می تابه، توی آسمون دنبال رنگین کمون می گرده! رنگین کمون! رنگین کمون خیلی جذاب و شگفت انگیزه! همه چیز توی دنیا برای آدما عادی شده! مثل بارون، مثل رنگین کمون! و خیلی چیزای دیگه. ولی اینا فوق العاده ان! شگفت انگیزن! من تا حالا هیچوقت اینطوری به ماجرا نگاه نکرده بودم! که این تلاقی، رنگین کمونو میاره تو آسمون! که می شه دنبال رنگین کمون گشت! می شه از دیدن رنگین کمون خوشحال شد!

وقتی پستش رو خوندم به این فکر کردم که همیشه در همچین لحظاتی که ایشون نوشته بود، من غر می زدم و عصبانی بودم! که چرا وقتی بارونِ من بالاخره داره می باره، باز این خورشید تو آسمونه؟ -__- چرا نمی ره پشت ابرا و بذاره بارون باشه فقط؟ نه که رنگین کمون رو دوست نداشته باشم! که مگه می شه همچین چیز شگفت انگیزی توی آسمون رو دوست نداشت؟ ولی بخوام دقیق تر بگم: "تا وقتی که بارون باشه، هیچ چیزی نمی تونه راضی ترم کنه! :)"

موضوعات مرتبط: نوشته‌های خودم

آسمون ابری من......